Procedura kwalifikowania tekstów do druku w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”

1. Żadnego wpływu na przyjęcie tekstu nie mają obywatelstwo, pochodzenie etniczne, rasa płeć, orientacja seksualna czy przekonania religijne i polityczne autorów.
2. Przesłany przez autora tekst trafia do sekretarza redakcji, który dokonuje weryfikacji pod kątem zgodności z instrukcją redakcyjną. Niezgodny z instrukcją tekst wraca do autora do poprawy.
3. Tekst spełniający wymagania redakcyjne podlega ocenie Kolegium Redakcyjnego pod względem:
   • zgodności z profilem czasopisma,
   • oryginalności przedstawianych badań,
   • należytego uzasadniania wniosków,
   • prezentowania najnowszego stanu badań,
   • właściwego wykorzystywania literatury przedmiotu,
   • wkładu w rozwój nauki czy praktyki konserwatorskiej,
   • zgodności ze Statutem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.
4. Na tym etapie artykuł zostaje przyjęty do procedowania redakcyjnego, zwrócony autorowi do poprawy lub odrzucony. Redakcja nie uzasadnia powodów odrzucenia artykułu.
5. O przyjęciu tekstu do publikacji bądź jego odrzuceniu autor zostanie powiadomiony za pośrednictwem poczty elektronicznej.
6. Tekst przyjęty przez redakcję do procedowania zostaje przesłany dwóm recenzentom z dwóch różnych ośrodków naukowych lub muzealno-konserwatorskich spoza jednostki naukowej afiliowanej przez autora artykułu.
7. Decyzja w sprawie publikacji jest uzależniona od wprowadzenia zmian merytorycznych sugerowanych w recenzji. Za dostosowanie tekstu przez autora do zaleceń recenzenta odpowiada redaktor naczelna pisma.
8. Recenzje niejednoznaczne (pozytywna i negatywna) upoważniają redaktor naczelną do zamówienia trzeciej recenzji lub zasięgnięcia opinii Kolegium Redakcyjnego bądź Rady Naukowej.
9. Na wniosek autora sekretarz redakcji może przesłać autorowi treść negatywnej recenzji.
10. Redakcja zastrzega sobie prawo do zaproponowania autorowi poprawek (na podstawie opinii własnych lub recenzentów), od których wprowadzenia uzależnia ostateczną decyzję o publikacji.

Procedura recenzowania tekstów

1. Redakcja przywiązuje wielką wagę do procedury recenzyjnej tekstów złożonych w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation” – rzetelne i wnikliwe recenzje służą podnoszeniu poziomu naukowego pisma.
2. Redakcja powołuje do oceny każdej publikacji dwóch niezależnych recenzentów.
3. Autorzy i recenzenci nie znają swoich nazwisk (double blind review process).
4. Recenzentem może być uznany ekspert w danej dziedzinie (co najmniej z tytułem doktora), zarówno pracownik naukowy, jak i praktyk (np. architekt, inżynier, pracownik służb konserwatorskich, kustosz placówki muzealnej, konserwator zabytków czy dzieł sztuki).
5. Recenzent nie może pracować w jednostce naukowej afiliowanej przez autora artykułu.
6. Recenzent nie może pozostawać w relacjach osobistych (pokrewieństwo, związki prawne) ani zawodowych z autorem (podległość służbowa).
7. Teksty otrzymane przez recenzenta są dokumentami poufnymi i do czasu publikacji tekstu nie mogą być przez niego wykorzystywane.
8. Recenzja musi być sformułowana na piśmie według przyjętego wzoru (formularz dostępny jest na stronie) i zakończona wnioskiem dopuszczającym artykuł do publikacji bądź odrzucającym go.
9. W każdym numerze „Wiadomości Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation” umieszczane są nazwiska recenzentów opiniujących bieżące artykuły, a pełna lista recenzentów współpracujących z pismem aktualizowana jest na stronie internetowej pod koniec każdego roku.

Informacje dla autorów artykułów naukowych przedkładanych do publikacji w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”

• Teksty, zapisane w środowisku Windows w formacie *.doc (Word 95 lub wyższy), przyjmowane są wyłącznie drogą elektroniczną na adres: sekretariat.redakcji@skz.pl
  Teksty w formacie .pdf zostaną odrzucone.
• Teksty mogą mieć najwyżej trzech autorów, chyba że są wynikiem grantu (wówczas należy podać pełny opis grantu). Nazwisko czwartego autora (i kolejnych) zostanie zamieszczone w przypisie.
• Tekst ma zawierać:
  • metryczkę obejmującą: nazwisko i imię (nazwiska) autora (autorów), numer ORCID, stopień (tytuł) naukowy, pełną afiliację (nazwa uczelni, wydział, instytut);
  • aparat krytyczny: przypisy bibliograficzne i rzeczowe;
  • bibliografię załącznikową (czyli obejmującą wyłącznie publikacje, na które autor powołuje się w tekście – inne pozycje zostaną usunięte przez redakcję);
  • streszczenie (900–1000 znaków ze spacjami);
  • słowa kluczowe (od pięciu do siedmiu) w językach polskim i angielskim;
  • podpisy do ilustracji (wstawione w miejscu, gdzie powinna się znajdować ilustracja).
• Wszystkie elementy tekstu muszą znajdować się w jednym pliku.
• Przedkładany w „Wiadomościach Konserwatorskich” artykuł nie może być wcześniej opublikowany (również on-line) ani zgłoszony w innej redakcji.
• Tekst nie może przekroczyć 40 tysięcy znaków ze spacjami. Liczba 40 tysięcy znaków obejmuje wszystkie wymienione wyżej elementy. Tekst powinien być wyjustowany i pozbawiony formatowań (tabulatorów, ręcznych podziałów stron i wierszy – nie należy dzielić wyrazów i przenosić do następnego wersu pojedynczych liter i cyfr), akapity mają być oznaczone klawiszem enter (bez wcięć akapitowych).
• Do tekstu mogą być dołączone ilustracje (rysunki, fotografie, wykresy) w maksymalnej liczbie 10. Ilustracje należy przesłać w oddzielnych plikach w formacie TIF lub JPG, w rozdzielczości min. 300 dpi przy podstawie min. 15 cm. Tabele natomiast powinny być wstawione w tekście w wersji edytowalnej. W tekście należy też umieścić powołania do wszystkich ilustracji i tabel (np. ryc. 1, tab. 1, wyk. 1). Nie przyjmujemy tekstów z ilustracjami wklejonymi w plik Word. W przypadku przedruku ilustracji autor powinien dostarczyć pisemną zgodę właściciela praw autorskich.
• Tekst musi być ściśle dostosowany do instrukcji redakcyjnej – artykuły niespełniające wymagań redakcyjnych zostaną odrzucone.
• Redakcja zastrzega sobie prawo do poprawek w tekście wynikających z opracowania redakcyjnego (adiustacji), autor natomiast ma obowiązek wykonania dwukrotnej korekty tekstu:
  • po opracowaniu językowym (Word),
  • po opracowaniu graficznym i przygotowaniu tekstu do druku (PDF).
  Autorzy zobowiązani są do wykonania korekt w terminach wyznaczonych przez redakcję. Nieodesłanie tekstu w terminie oznacza, że autor akceptuje tekst do publikacji w wersji przekazanej przez redakcję.
• Tłumaczenie artykułu na język angielski należy do autora i ma powstać po redakcji językowej, korekcie autorskiej i zatwierdzeniu tekstu przez redaktora językowego, a nie równolegle z pracami redakcyjnymi.
• Wszelkie prace redakcyjne prowadzone są w formie elektronicznej.
• Autorzy nie otrzymują papierowej wersji pisma ani drukowanych nadbitek.

Instrukcja redakcyjna dla autorów

• W tekstach prosimy o nieużywanie kursywy (pisma pochyłego) – rezerwujemy ją wyłącznie dla tytułów. Cytaty zapisujemy pismem prostym w cudzysłowie.
• Prosimy o niestosowanie w tekście rozstrzeleń i podkreśleń oraz bardzo oszczędne używanie pogrubień.
• Odsyłacze do przypisów w tekstach polskich umieszczamy przed kropką kończącą zdanie, wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu (r., w., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania. W tekstach angielskich, zgodnie z zasadami tego języka, odsyłacz powinien się znaleźć po znaku przestankowym.
• W tekście należy stosować skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., tj., tzn., ok., etc., r., w., itp., itd., oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania (tzn. nie rozpoczynamy zdania od skrótu).
• Miesiące zapisujemy słownie (np. styczeń, w lutym), a dekady liczebnikiem porządkowym z kropką (np. lata 20., w latach 40.).

Zasady opracowywania przypisów

Wytyczne do tłumaczeń publikacji w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”

• Tłumaczenia tekstów polskich na język angielski nadsyłanych do Redakcji należy wykonać w angielskim amerykańskim, z zachowaniem pisowni według słownika sieciowego Merriam-Webster.
• Należy stosować zasady interpunkcji, stylistyki i redakcji według Chicago Manual of Style, wydanie 17-te.
• Oznacza to, m.in., umieszczanie cudzysłowów (w stylu “ ” a dla cytatów wewnątrz cytatów ‘ ’) za znakami interpunkcyjnymi, a nie przed, jak ma to miejsce w języku polskim, oraz umieszczanie symboli przypisów za wszystkimi znakami interpunkcyjnymi.
• Wtrącenia w zdaniach należy rozpoczynać i kończyć pauzą (—) bez spacji przed i po (parenthetical em dash).
• Daty należy podawać z wypisaniem nazwy miesiąca według kolejności miesiąc-dzień-rok (przykład: January 1, 2024).
• Nie należy stosować skróceń dla określeń porządkowych (zamiast 1st, powinno być first, przykład: zamiast 2nd half powinno być second half).
• Nazwy wieków należy wypisywać słownie (przykład: zamiast 19th century powinno być nineteenth century).
• Jeśli w zdaniu nie występuje wyliczenie dwóch lub więcej liczb, liczby do 100 należy wypisywać słownie.
• Jednostki z układu SI w połączeniu z cyframi należy podawać w formie skróconej (przykład: zamiast 10 square metres ma być 10 m²).
• Nie należy stosować ampersandów (&) do zastępowania słowa and. Jest to jedynie dopuszczalne w utrwalonych nazwach własnych, np. firm.
• Przy użyciu historycznych jednostek miar i wag należy sprawdzić czy przetłumaczenie ich nazwy nie spowoduje możliwości pomylenia ich z inną lokalną jednostką. Jeśli może zaistnieć taka sytuacja, należy pozostawić jednostkę w nazwie oryginalnej.
• Tłumaczenia tytułów artykułów należy sporządzać przy zachowaniu specyfiki tytułów angielskich, tj. z separacją dwukropkiem (:) między tytułem i podtytułem, bez kropki na końcu, oraz z kapitalizacją title case.
• Imiona monarchów, świętych i innych postaci historycznych o międzynarodowym znaczeniu należy podać w formie zawartej w angielskiej Wikipedii.
• W pisowni imion, nazwisk i nazw geograficznych, w tym nazw miast, należy stosować znaki diakrytyczne i pisownię taką jak w języku ojczystym/lokalnym, jeśli nie posiadają one zwyczajowo utrwalonej nazwy angielskiej (jak np. Warszawa – Warsaw). Przykładowo, nazwę miasta Łódź należy pozostawić tak jak w języku polskim, a w nazwie miasta Reykjavík zachować literę Í. Jeżeli jakaś instytucja ma w swojej oficjalnej angielskiej nazwie określoną angielską wersję nazwy miasta, nie należy modyfikować nazwy instytucji.
• Jeśli w tekście pojawiają się terminy używane regionalnie, które mogą zostać opacznie zrozumiane po przetłumaczeniu na język angielski, należy pozostawić te terminy w wersji oryginalnej.
• Nazwy instytucji charakterystycznych dla danego kraju należy tłumaczyć w sposób oddający specyfikę tych nazw (np. słowo województwo należy przetłumaczyć jako voivodeship).

Autorstwo tłumaczeń i tłumaczenia maszynowe (wykonane przez sztuczną inteligencję)

• Przy przesyłaniu tłumaczeń należy podać imię i nazwisko tłumacza do wiadomości redakcji.
• Redakcja nie będzie przyjmować do dalszych prac tłumaczeń wykonanych maszynowo, tj. przez sztuczną inteligencję. Tłumaczenia takie są bardzo niskiej jakości i zawierają błędy stylistyczne i gramatyczne, niedopuszczalne kalki językowe, przeinaczają imiona, nazwiska i nazwy geograficzne, a także zmieniają znaczenie co bardziej skomplikowanych zdań, zwłaszcza wielokrotnie złożonych. Sztuczna inteligencja nie jest również w stanie uchwycić części języka zależnych od kontekstu lub intencji autora, takich jak określoność/nieokreśloność czy użycie właściwego czasu gramatycznego, oraz tłumaczy niepoprawnie terminy techniczne, które można uznać za niszowe – w tym związane z konserwacją zabytków i niektórymi gałęziami inżynierii i projektowania. Przez powyższe, teksty tłumaczone przez sztuczną inteligencję z języków słowiańskich, w tym języka polskiego, na język angielski są często ostatecznie odbierane jako niezrozumiałe lub wręcz bełkotliwe, co zasadniczo w znacznej części przekreśla szanse na to, aby zostały zacytowane w międzynarodowej literaturze bez względu na treść merytoryczną.

Elementy niepodlegające tłumaczeniu

• Nie należy tłumaczyć przypisów dolnych oraz literatury.
• Nazwy źródeł, które nie posiadają oficjalnych wydań anglojęzycznych, należy podawać w języku oryginału, a jeśli język oryginału nie wykorzystuje alfabetu łacińskiego, to należy podać jego transliterację angielską w nawiasie.
• Jeśli w tekście pojawiają się terminy używane regionalnie, które mogą zostać opacznie zrozumiane po przetłumaczeniu na język angielski, należy pozostawić te terminy w wersji oryginalnej, w macierzystym języku, i wypisać kursywą.

Redakcja „Wiadomości Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”, propagując wysokie standardy etyczne w nauce, opiera się na wytycznych opracowanych przez Committee on Publications Ethics (COPE; por. https://publicationethics.org/core-practices).

1. Autorstwo tekstu ogranicza się do osób, które w sposób znaczący wpłynęły na opracowanie założeń i metod badawczych artykułu oraz jego językowy kształt. Jeśli tekst został przygotowany przez kilku autorów, każdy z nich ma obowiązek złożenia oświadczenia określającego jego udział w złożonej do druku publikacji.
2. Redakcja przeciwstawia się plagiatom. Nie godzi się także na nieprawidłowości cytowań – zawsze, gdy przywoływane są cytaty z tekstów innych badaczy, wyniki ich badań czy opracowanych przez nich danych, autor musi oznaczyć je przypisem lub znacznikiem cytatu. Niezgodne z etyką publikacji jest kopiowanie odesłań do cudzych prac (dzieje się tak, gdy autor nie dotarł do cytowanej pracy i cytuje ją za pośrednictwem innego autora).
3. Redakcja bezwarunkowo przeciwstawia się wszelkim przejawom autorstwa widmowego („ghostwriting”) i autorstwa gościnnego albo honorowego („guest authorship”, „honorary authorship”), które są przejawem nierzetelności naukowej, naruszają zasady etyczne publikacji i są niedopuszczalne.
4. Autorstwo widmowe oznacza nieujawnianie (nawet w podziękowaniach) udziału osoby, która wniosła istotny wkład w powstanie publikacji, natomiast autorstwo gościnne występuje wówczas, gdy udział danej osoby jest znikomy (lub nie ma go wcale), a mimo to osoba ta występuje w publikacji jako współautor.
5. Przeciwdziałaniem takich praktyk jest jawność informacji dotyczących udziału poszczególnych osób w powstaniu tekstu.
6. Przypadki autorstwa widmowego i autorstwa gościnnego będą przez redakcję ewidencjonowane, a dokumentacja przesyłana do instytucji naukowej zatrudniającej autora oraz do Komisji do spraw Etyki w Nauce PAN.

• Czasopismo działa na podstawie polskiego i międzynarodowego prawa autorskiego.
• Złożenie artykułu naukowego w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation” jest równoznaczne z oświadczeniem autora/autorów, że:
  • przysługują mu autorskie prawa majątkowe do tego tekstu,
  • tekst jest wolny od wad prawnych i nie został wcześniej opublikowany w całości lub części (również w języku obcym) ani nie został złożony w redakcji innego pisma,
  • wyraża nieodpłatną zgodę na publikację tekstu w piśmie „Wiadomości Konserwatorskie – Journal of Heritage Conservation”,
  • przekazuje prawa do tekstu (m.in. na potrzeby umów z bibliograficzno-abstraktowymi bazami danych) na licencji Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 4.0 Polska
• Autor zachowuje prawa autorskie do utworu.
• Czasopismo nie prowadzi archiwizacji plików ani żadnych danych badawczych towarzyszących artykułowi.

Administratorem danych osobowych jest Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, 00-464 Warszawa, ul. Szwoleżerów 9, pok. 26.

Ochrona danych odbywa się zgodnie z wymogami RODO, czyli Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46.WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018r poz. 1000) oraz pokrewnymi aktami prawnymi.

Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków dokłada wszelkich starań, aby dane były odpowiednio chronione, a ich przetwarzanie było jasne, rzetelne i zgodne z przepisami.